FARBA  PROSZKOWA

Sugeruję poszerzyć krąg zainteresowań.      O farbę proszkową samą w sobie.

Uzyskanie rzetelnych danych o prawdziwym składzie farby graniczy  z cudem.  W kartach charakterystyk w rubryce „palność”, o ile istnieje, figuruje najczęściej wpis „nie dotyczy” lub „brak danych”.

Producenci farb określają swoje wyroby jako trudnopalne.

Nie pozostaje nic innego jak prostym testem samemu sprawdzić z jaką farbą mamy do czynienia.

PROSTY  TEST  FARBY  PROSZKOWEJ

Weź pasek / ok. 10 cm / foli aluminiowej. Nawet od czekolady. Złóż na pół w rynienkę. Trzymaj za jeden koniec. Na drugi, tak do połowy rynienki wsyp trochę farby proszkowej. Weź zapalniczkę i przyłóż płomień do końca rynienki z farbą proszkową. Farba po chwili się zapali. Cofnij płomień. Bezpieczna farba jest samo gasnąca i zgaśnie. Jeśli pali się dalej i nie ma zamiaru zgasnąć, to się zastanów. Stapiając się, wydziela tak dużo lotnych substancji, że podtrzymują palenie.

Jest niebezpieczna, co nie oznacza, że nie można jej używać.  W samochodach wszak używamy benzynę, gaz LPG  itd.

Może to być znakomita farba ze względu na właściwości. Bardziej na cenę.   Używając taką farbę trzeba być świadomym skutków.

POŻARY  I  WYBUCHY

Buduję piece dla malarni proszkowych od ponad 25 lat. Kiedyś nad drzwiami pieca wystarczał nieduży okap by zebrać wszelkie dymy i opary wydzielające się w procesie polimeryzacji. Z czasem okapy rosły. Teraz i metr często nie wystarcza mimo, że stosujemy przepłukiwanie komory świeżym powietrzem z zewnątrz.

Problemem prawdziwym stały się odparowane z farby proszkowej domieszki organiczne i produkty reakcji szybko kondensujące już przy niewielkim spadku temperatury.  Jest to 1,3 do 3,2% wagi farby proszkowej wprowadzonej do pieca.  Średnio 2,25%.

Czyli ze 100 kilogramów farby / to raptem 4 kartony /  dwa i ćwierć kilograma zamienia się w organiczną parę osiadającą na ścianach pieca i co gorsza przenikającą przez izolację aż do ściany zewnętrznej, wychodząc pięknymi zaciekami. 

Z farb proszkowych w trakcie stapiania i polimeryzacji wydziela się coraz więcej substancji lotnych. Pół biedy jeśli to cząstki gazowe lekkie, niekondensujące w temperaturze pokojowej. Usunie to wentylacja.  Znikoma emisja na poziomie ~ 0,5 g/ kg farby; ale nie należy jej lekceważyć. To jest Ksylen, Difenyloetanodion, N,N dioktylo-1-oktano amina,  2-Etyloheksanal, Tributyloamina, Bis(2-etyloheksylo)ftalan itp. nie zawsze obojętne dla zdrowia. Centralny Instytut Ochrony Pracy  w swoich badaniach  podaje emisję ftalanów sięgającą nawet 20 g/ kg farby proszkowej. Przy tak niewielkiej emisji LZO wydaje się niemożliwym osiągnięcie w piecu dolnej granicy wybuchowości. Ale przy gęsto załadowanym piecu, niewentylowanym i zasilonym kondensatem z izolacji, jak życie niestety pokazało, to się zdarza.

Pytanie – co robić?   Niewiele, tylko to co my robimy od początku istnienia firmy.

Czyli;  –  Stanowiące izolację warstwy wełny mineralnej muszą być przedzielone szczelnymi ekranami z foli aluminiowej, by zagrodzić drogę oparom
z pieca.   Komora pieca musi być wentylowana przez cały czas wygrzewania farby proszkowej. 

Wszelkie pomysły z „oddymianiem pieca” przed rozładunkiem , są „poronione” – łagodnie mówiąc.  A naprawdę – skrajnie niebezpieczne.

By zaś powyższego czytelnik nie brał wyłącznie za tekst reklamowy to zacytuję tekst z opracowania Centralnego Instytutu Ochrony Pracy już z 2008 r.

„Na podstawie przeprowadzonych pomiarów stwierdzono, że w trakcie utwardzania farb proszkowych emitowane są pewne ilości szkodliwych substancji organicznych. Bardziej lotne substancje mieszają się z powietrzem na terenie zakładu, mniej lotne, po osiągnięciu rejonu o niższej temperaturze osiadają
i krystalizują na powierzchniach, głównie na chłodniejszych powierzchniach wewnątrz pieców. Z tego powodu bardzo istotne jest zapewnienie wentylacji wewnątrz pieca…. Wentylacja ta, ze względu na poważne konsekwencje ekonomiczne związane z utratą ciepła, bardzo często jest silnie ograniczana lub całkowicie pomijana.”